Frank heeft een mooie route uitgezet voor wandelingen in noordelijk Salland door het Vechtdal, van Dalfsen naar Hardenberg. Samen met Marijke heeft hij als uitvalsbasis voor de wandelingen het hotel Wildthout gekozen, iets zuidelijk van station Ommen en daar rijden we vandaag op eigen gelegenheid naar toe.
Na een warm onthaal in het hotel lopen we naar het station en om half twaalf komen we op ons startpunt aan: station Dalfsen. We lopen zuidelijk van de spoorlijn over het Rechterense Veld en dan begint tegen de verwachting de zon door te breken.
De kale stammen leveren op sommige plaatsen verrassingen op, zoals een compositie van zwammen die aan een carillon doen denken. Hoewel het pas eind januari is zien we onderweg elzenkatjes, bosanemoontjes en sneeuwklokjes en als we in het esdorp Vilsteren aankomen staan daar ook al narcissen te bloeien.
In Vilsteren staat een neo-renaissance landhuis, in 1908 ontworpen door Eduard Cuijpers, een neef van Pierre Cuijpers.
Ten noorden van de weg Dalfsen-Ommen werd rond 1835 in het landgoed Vilsteren een park aangelegd, dat op de stafkaart staat aangegeven als de Molenesch en de Groote Esch. We maken een rondje om de Molenesch en komen nu eerst bij een oude arm van de Vecht, waar aalscholvers op boomtakken zitten.
Daarna volgt een uitzichtheuvel, die in het 19e-eeuwse concept van een park thuishoorde. Van daar zien we aan de overkant van het water lakenvelder koeien grazen.
Langs de Molenesch staat de “witte koepel” die is gebouwd tussen 1850-60. Omdat er vandaag geen horecagelegenheid open is, eten we hier ons brood op. De opening ligt op het Zuiden en daardoor zitten we lekker in de zon met uitzicht op de Vilsterse molen, die maar twee wieken heeft. Een flinke poos later kruisen we de Deventerweg en daarna steken we de Beneden Regge over. Direct na de brug duiken we rechtsaf naar de oever van het riviertje. We hebben vandaag al door heel wat blubber gebaggerd, maar nu komen we in een wel heel bijzonder drassig gebied terecht. Het is goed uitkijken waar je loopt en we komen op een punt waar een deel van de oever is weggeslagen.
We zigzaggen nu verder naar het hotel en zitten om half vijf al weer gezellig bij de “open” haard.
Terug in het hotelHet verwenmenu dat de kok ons ’s avonds laat voorzetten hebben we wel verdiend, we hebben tenslotte volgens de stafkaart bijna 16 km gelopen.
Woensdag 31 januari
We lopen vanuit het hotel weer richting station, maar na de melkfabriek slaan we rechtsaf, eerst over het open veld en later door het Zeesserbos. Het traject wordt steeds mooier, we stuiten weer op een oude Vechtarm en slaan bij een zandverstuiving linksaf.
De weersverwachting voor vandaag was uitgesproken slecht en dan valt het uiteindelijk toch mee. Er zijn wel telkens buitjes, maar erg is het niet. Rond twaalf uur vlak voor we in Junne zijn, vinden we de boerderij waar de groep van Frank vorige week koffie/thee heeft gedronken. Marijke heeft vanochtend opgebeld en wij kunnen er ook terecht. Terwijl wij in het houthok naast de boerderij zitten valt er een stevige bui.
De boer heet ons welkom voor een pauze in het houthok
Het is de enige gelegenheid vandaag om onder dak te komen en wat warms te drinken en die bui was goed getimed, want als we weer gaan lopen is het ook weer droog.
Tussen de Junnerbelten en het landgoed Beerze stuiten we op een gewezen stuw, waar een waterloopje uitkomt op een oude Vechtarm.
Stuw bij een oude Vechtarm en tweede rustpauze
Rond een uur of twee zien we nog de gelegenheid om in de open lucht te zitten bij een camping aan de Vecht. We hebben dan nog zo ongeveer eenderde van het wandeltraject van vandaag voor de boeg en daarom willen we nog wel wat eten.
Na deze tweede pauze doorkruisen we het landgoed Beerze, tot we bij de Beerzerweg aankomen waar op de hoek een vierkant gebouwtje staat dat naar alle kanten open is zodat je er altijd uit de zon kan zitten. Op dat moment barst de aangekondigde regenbui echt los. Volgens de buienradar wordt het nu menens en daarom besluiten we de lus met de oversteek over de N36 niet te lopen, maar langs het fietspad rechtstreeks door te steken naar station Mariënberg. Een goed besluit, de regen wordt hagel en in deze weersomstandigheden wil niemand het risico nemen van valpartijen zoals die vorige week met de andere groep hebben plaatsgevonden op het steile, glibberige talud.
Om tien voor vier zitten we in de trein en om kwart over vier rond de open haard. We zijn het er unaniem over eens dat we tot de schuilhut een geweldig mooie wandeling hebben gemaakt.
Donderdag 1 februari
De planning was dat we na het ontbijt met de auto’s naar Mariënberg zouden rijden, daar vandaan naar Hardenberg zouden lopen en dan met de trein terug naar de auto’s. In een boekje dat Marijke bij zich heeft, staat een rondwandeling beschreven over landgoederen bij Dalfsen en als we daar met de auto’s heen gaan, rijden we al een eindje in de goede richting voor vanmiddag. Daar komt bij dat Frank heeft gezegd dat het traject Mariënberg-Hardenberg veel over asfalt gaat en wij zijn intussen verslaafd aan blubber. Daarom is gistermiddag bij de haard besloten dat het de rondwandeling wordt.
We parkeren bij station Dalfsen. Al gauw zien we de Bergerallee en bereiken we het eerste landgoed, Den Berg. We lopen eerst in zuidelijke richting en daarna door het Sterrebosch weer naar het Noordoosten. Nadat we de Marswetering zijn overgestoken komen we bij landgoed Den Aalshorst.
Het landhuis Den Aalshorst is in 1644 gebouwd voor de burgemeester van Zwolle, maar dateert in zijn huidige vorm uit 1720, toen zijn kleinzoon het huis ingrijpend liet verbouwen. De bouwhuizen ter weerszijden zijn ook in 1720 bijgebouwd. Bij het landgoed horen nog zeven 19e-eeuwse pachtboerderijen met sobere groen/rode luiken. De hooibergen hebben opvallend hoge veelhoekige puntdaken.
Hooibergen en boerderijen
We komen dan in het dorp Hoonhorst, waar een zgn. Anjerpunt is. Dat is een informatiecentrum dat tevens dienst doet als gemeenschapsruimte, bibliotheek en verkoopadres voor streekproducten. We hopen dat het ook een horecagelegenheid zal zijn en dat blijkt inderdaad het geval. In de wintermaanden gaat het Anjerpunt wel pas om half twee open, maar dat zien we achteraf als we om kwart over één het pand verlaten. We hebben dus geluk gehad dat wij er terecht konden voor warme chocolademelk of iets dergelijks bij het lunchpakket uit het hotel.
Lunch in het Anjerpunt
Nu beginnen we aan het laatste uur van de wandeling. We lopen een stukje langs de Zwarte Weg in de richting van het dorpje Emmen, maar slaan even voorbij de Emmertochtsloot naar rechts af. We genieten van het mooie open landschap in de zon.
Uiteindelijk komen we weer terug op het landgoed Den Berg en lopen we langs de voormalige havezate, die in 1483 is gesticht. In 1705 liet Willem Jan baron van Dedem het huidige huis bouwen.Het huis zelf is omgracht en buiten het bijbehorende park liggen de bouwhuizen en andere bedrijfsgebouwen.
We zijn nu bijna terug bij station Dalfsen. Daar sluiten we in Grand Café Het Oude Station deze wandeldriedaagse af.
Saskia.