Een echte bouwheer was Louis. Dat zag je bij de op 19 augustus 2014 in het Rietveldpaviljoen gehouden succesvolle wervingsactie naar bewoners voor de verbouwing van de voormalige bibliotheek tot appartementen, een Power initiatief. De architect kon niet aanwezig zijn. Louis sprong in en liet zeer professioneel de nieuwsgierigen zien hoe het gebouw mooi kon worden getransformeerd.
Tijdens het verdelen van de appartementen op een etage was hij het die de bewoners hielp met een voor ieder goede toedeling van woonruimte.
En vooral in zijn rol als bestuurder van de Woonvereniging was zijn inbreng groot bij het beoordelen en goedkeuren van voorstellen van architect en aannemer. Het is dankbaar om zo iemand in je bestuur te hebben.
Hij liet zich ook van een andere en eigenlijk onverwachte kant zien: als penningmeester, een beetje tegen zijn zin, heeft hij deze functie aanvaard. Op originele wijze ontwierp hij een eigen bouwkostenbewakingssyteem, waarmee hij de financiële handel en wandel van de Woonvereniging kon verantwoorden aan de leden.
Zeer waardevol is zijn inbreng voor de Woonvereniging geweest en dat is terug te zien aan het resultaat: het Boekhuis.
Eind 2017 betrokken de bewoners hun appartement, Louis, samen met Judith, als oudste met zijn 82 jaar.
Louis en Judith waren enthousiaste Power-wandelaars, vaak te zien bij de tweede donderdag van de maandwandeling, en ook bij meerdaagse Power-wandelingen (GR 5 en 129) en de midwinterwandelingen. Velen hebben Louis bij het wandelen leren kennen als een prettige en humorvolle wandelmaat.
En ik heb wandelend boeiende gesprekken met hem gevoerd en hij vertelde honderduit.
Zo heeft hij kleine vliegtuigjes ontworpen, waarvan de propeller door een opgedraaid elastiekje werd aangedreven en waarmee hij aan wedstrijden deelnam, het vliegtuigje, dat het langst vloog, was de winnaar.
Maar nog spannender was Louis als bouwer van gitaren, bevlogen kon hij daarover vertellen en trots was hij als een beroepsgitarist hem complimenteerde over de klankkleur.
Ook bijzonder was het, dat hij ondanks zijn ernstig ziek zijn, twee colleges heeft gegeven in het Boekhuis over het bouwen van gitaren, waarbij hij haarfijn uitlegde hoe een gitaar in elkaar steekt, geen detail sloeg hij over, hij straalde liefde voor fijne houtbewerking uit.
Ruim een jaar geleden belde hij mij op, ik wist dat hij een afspraak met artsen had, want hij voelde zich niet goed.
Beheerst en rustig zoals ik hem ken, vertelde hij, dat hij een ernstige vorm van longkanker had en niet meer lang te leven.
We praatten over dit verschrikkelijke bericht en ik vroeg hem wat er ging gebeuren:
niets, ik heb een mooi leven gehad, klonk er resoluut.
Ik was onder de indruk, dat hij zo overtuigd dit lot had aanvaard, overtuigend wijs vind ik dat.
Op een stralende woensdag, de 8ste april, is hij overleden en in een erehaag van Boekhuisbewoners hebben zij hem tot steun voor Judith uitgeleide gedaan.
Een bijzondere vriend ben ik kwijt, en ik ben de enige niet.
Jan Uijen
Amersfoort, 11 april 2020.
